Kısa bir süre önce namazla birlikte, kalbini Allah'a açan bir okurumuz şöyle diyordu.. okuyunca evet bunun adı aşk dedim..
Ölümu özluyor insan bir an once Rabbine kavusmak icin..
Biran once muhammed Resulallah koklamak icin yarabbim sana binlerce sukurler olsun bana seni sevme seni zikretme serefini bagisladigin icin.
Mustafa Ulusoy'un sözlerini hatırlattı bu sözler..
Ne güzel tarif etmişler ölümü..
Ölüm kötü bir yaşantı olsaydı meleklerin eliyle gerçekleşmezdi diye düşünürüm bazen. Ölüm meleklerle daha yakından karşılaşacağımız bir andır. Yeter ki kalbimiz ebedi hayatın varlığına ve O hayatı bize verecek Yaratıcıya teslim olsun. Bu olabilirse ölüm dediğiniz nedir ki?
Sözün özü...
Yaradanın sevgisi bir kez kalbe girmeye görsün..
Samimiyet oldu mu, o sevgi gönülden taşar aşk olur, özlem olur..
Her nereden okunuyorsak ışık olsun inşaAllah..
Gülümce..
Olum rabbimden gelmis basim ustune. Kelime bulamiyor insan o sevgiyi anlatmaya zaten ne gozlerindeki yas nede bogazindaki hickiriklar izin vermiyorki anlatmaya guzel rabbimi.
YanıtlaSil