Medine’de yaşayan iki genç kardeşimiz nefislerine uyar ve alkol alıp kendi aralarında ufak bir alem yapmak isterler. Fakat bu düşüncelerini Medine’de gerçekleştirmek mümkün değildir. Zira alkol İslam’ın bir emri olarak yasaktır.
Bu sebeple niyeti iyice bozup İstanbul’a gelirler ve bir otele yerleşirler. Otelin resepsiyonundaki görevli genç kardeşlerimizin Medine’den geldiğini öğrenince ayrı bir hürmet eder ilgilenir. Tabi ki onların alkol olma niyetinde haberleri yoktur.
Genç kardeşlerimiz dışarıdan aldıkları malzeme ile otel odasında manzara eşliğinde amaçlarına ulaşırlar ve yorgunluğunda etkisiyle oturdukları yerde uyuyakalırlar. Derken kapı sesi duyulur ama kalkıp kapıyı açmak bile zor gelmektedir.
Kapı belli aralıklara birkaç defa çalınınca içlerinden biri yüzünü yıkayıp zor bela kapıyı açar. Karşısındaki adam selam verdikten sonra “efendim Medine’den geldiğiniz öğrendik. Mescidimizin imamı Medine’den değerli misafirlerimiz gelmiş bana imamlık yapmak yakışmaz dedi, sizleri mescidimize bekliyoruz inşaAllah çok memnun edersiniz bizleri.” der.
Ne diyeceğini şaşıran arap kardeşimiz öylece kalır adam gider. Panikle arkadaşını uyandırır.
Hemen duşa girerler, ağız kokusunu giderici bir şeyler alıp temiz elbiselerini giyerek utana sıkıla mescidin yolunu tutarlar. Mescid de cemaat dört gizle onları beklemektedir.
İçlerinden biri imamlığa geçer. Fatiha okumaya başlar “Elhamdülilalahi Rabbil âlemin…cemaat başlar ağlamaya ve imam okudukça cemaatte ağlayanlarda çoğalır. Hep beraber çok huşulu bir namaz kılarlar ve namazdan sonrada sarılıp kucaklaşırlar sohbet ederler.
Odalarına geri döndüklerinde ise birbirleirne bakan kardeşlerimiz “Biz ne yaptık… diye bin pişman olarak tevbeler ederek Medineye geri döner ve Peygamber Efendimiz’e yakışır bir Medineli gibi yaşamaya karar verirler.
Bu kardeşlerimizin tevbe etmesine ve şuur kazanmasına sebep olan insanımızın Peygamber sevgisidir. Hep beraber salavat getirelim.
Allahümme salli ala seyyinida Muhammed.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder