Cenab-ı Allah öyle büyük ki.. ne kadar nankörlük yaparsak yapalım, nimetlerini üzerimizden eksik etmiyor..
O ki bizleri sadece kul olarak yarattığını buyuruyor..
Ve..bizleri muhatap kabul edip beş vakitte bir huzuruna davet ediyor..
Peki biz ne yapıyoruz?
İşim var şimdi diyoruz.. yorgunuz diyoruz..
Bir tek ben miyim diyoruz..namaz kılmayan
Ya da kalbim temiz diyoruz..
Oysa ki, bilmiyoruz, idrak edemiyoruz o aldığımız nefesin sahibinin Yaradanımız olduğunu..
İş yerinde patron çağırdığında, söz gelmesin diye koşa koşa giden biz en büyük yerden gelen davete icabet etmiyoruz..
Acaba Rabbimiz'in incindiğini düşünsek, çağrıya icabet etmez miyiz?
Çağıranın yüceliğini bilsek, idrak etsek koşa koşa gitmez miyiz namaza?
''Kiminle konuştuğunuzu bilseydiniz, namazdan hiç ayrılmadınız '' (sav)
Namaz kılmak, Rabbin huzuruna çıkmaktır,
Namaz kılmak Resulullahın durduğu yerde durmaktır..
Kılan herkes bilir, bu duyguyu anlatmaya kelimeler yetersiz kalıyor..
Gülümce Yıldız
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder